Είναι το τέταρτο χωριό στην επαρχία του Μεσοποτάμου από τον αριθμό των κατοίκων.
Το χωριό Λύβηνα απλώνεται στους πρόποδες του βουνού Δρουγάνο. Έχει την γεωγραφική ευνόηση ενός φυσικού εξώστη (μπαλκονιού) απάνω στην μέση κοιλάδα του ποταμού Μπίστρισσα κι απ’ εκεί θ’ αντικρίσεις τον κάμπο του Βούρκου και της Βρύνας, σχεδόν όλα τα χωριά του Βούρκου.
Υπάγεται στην επαρχία Μεσοποτάμου, σε υψόμετρο 360 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Βρίσκεται δύο χμ δεξιά του αυτοκινητόδρομου Αγ. Σαράντα- Αργυρόκαστρο και 11 χμ ανατολικά της πόλης των Αγ. Σαράντα.
Πάντως, σαν πατήσεις στη Λύβηνα, κάτι σε μαγεύει. Η θέα, η τοποθεσία, το άρωμα από το φασκόμηλο, το πράσινο... Είναι πολλά. Εκείνο, όμως, που σου κάνει εντύπωση είναι το γεγονός, που αν και το μέρος ορεινό, εντούτοις η ζωντάνια καλά κρατεί.
Οι οικοδομές παίρνουν και δίνουν. Τα 85% των σπιτιών έγιναν καινούργια ή ανακαινίστηκαν. Στο κέντρο, με την μέριμνα της Ιεράς Μητρόπολης Αργυρόκαστρο, ανεγέρθηκε μία νέα εκκλησία, του Αγίου Νικολάου. Η πλατεία σύντομα θα ανακαινιστεί. Ασφαλτώθηκε ο δρόμος που συνδέει το χωριό με το κέντρο της επαρχίας, το Μεσοπόταμο.
Από ιστορικές πηγές θεωρείται ότι η Λύβημα έχει ιδρυθεί τον 8ο ή 9ο αιώνα.
Το χωριό αναφέρεται από τις καταγραφές της οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1432 με 14 μεγάλες πατριαρχικές οικογένειες. Αναγνωρίζεται ως αρχαίο κατοικήσιμο κέντρο. Το 1582 έφθασε τις 146 οικογένειες, ενώ το 1852 κατέβηκε στις 12.
Το 1934 άνοιξε το σχολείο με 4 τάξεις και με δημοδιδάσκαλο τον Σ. Σακελάριο από τη Δίβρη. Ο πρώτος δάσκαλος από το χωριό ήταν ο Μιχάλης Στύλος, ενώ ο πρώτος ιερέας ο παππά Νικόλας στις έξι εκκλησίες που είχε το χωριό: Η Κοίμησης της Θεοτόκου, του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Αθανασίου, και της Αγίας Βαρβάρας, όλες τους καταστράφηκαν από το δικτατορικό κομμουνιστικό καθεστώς.
Οι κάτοικοί του έχουν ξεσηκωθεί πάντοτε για λευτεριά και ανεξαρτησία. Το 1911 συμμετείχαν στις τσέτες του Δελβίνου, το 1920 στον πόλεμο της Αυλώνας, το 1941 βοήθησαν τους Έλληνες φαντάρους στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο και μεγάλη η συμβολή τους στον Αντιφασιστικό Αγώνα 1942-1944.
Το 1912 ο οθωμανικός στρατός καίει το χωριό έχοντας και την υποστήριξη των ντόπιων φανατικών τσιφλικάδων.
Το 1913 η Λύβηνα αριθμεί 205 κατοίκους, το 1923 φθάνει τους 250, το 1927 κατεβαίνει στους 167 και το 1939 στις 33 οικογένειας. Σήμερα αριθμεί 108 σπίτια με 450 κατοίκους, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν μεταναστεύσει στην Ελλάδα, αλλά έχουν κρατήσει στενές τις επαφές τους με τη γενέτειρα. Κι αυτό το υποδεικνύουν οι επενδύσεις που έχουν γίνει.
Το 2004 έκλεισε το οκτάχρονο σχολείο, λόγω έλλειψης μαθητών. Σήμερα έχει δημοτικό σχολείο, νηπιαγωγείο και υγειονομικό κέντρο.
Η κυριότερη διεύθυνση της οικονομίας είναι η κτηνοτροφία, η δεντροφυτεία και η αμπελοκαλλιέργεια.
Η Λύβηνα εκεί απάνω στον αφαλό του βουνού, επιμένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου