Σήμερα συμπληρώνονται 71 χρόνια από την ίδρυση του Κομουνιστικού Κόμματος Αλβανίας.
Η 8η Νοεμβρίου 1941 αποτελεί αδιαμφισβήτητα αποφράδα ημέρα για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, αφού ουσιαστικά υπήρξε η απαρχή της δράσης μίας ομάδας η οποία έμελλε να επικρατήσει στην Αλβανία μετά την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών το 1944, για να επιβάλλει στη συνέχεια μία πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα δικτατορία.
Το Κομουνιστικό Κόμμα Αλβανίας υπό την ηγεσία του καθηγητή Ενβέρ Χότζα, κατάφερε να επικρατήσει με τον μανδύα της αντιστασιακής οργάνωσης FNCL (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) που είχε σκοπό την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς Ναζί και τους Ιταλούς φασίστες.
Και όντως μπορεί το FNCL χάρη στην αμέριστη υλική βοήθεια των συμμάχων να "έδιωξε" τον Νοέμβριο του 1944 τους Γερμανούς (η Ιταλία του Μουσολίνι είχε συνθηκολογήσει από το 1943), ή πιο σωστά να κατέλαβε τις περιοχές που άφηνε το Γ' Ράιχ με την αποχώρηση του, αλλά ήρθε να επιβάλλει μία τυραννία χειρότερη που κράτησε 46 ολόκληρα χρόνια με την πραγματική του υπόσταση, αυτή του ΚΚΑ.
Η πικρή ιστορική αλήθεια είναι οτι το παρτιζάνικο κίνημα του Χότζα ενισχύθηκε ιδιαίτερα και από πολλούς Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Οι λόγοι ήταν οι εξής:
- Πολλά μέλη του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος περιόδευαν στα χωριά του Αργυροκάστρου, του Δελβίνου και των Αγίων Σαράντα ασκώντας στους ελληνικούς πληθυσμούς προπαγάνδα για συνεργασία με τους Αλβανούς προκειμένου να εκδιωχθεί ο κοινός κατακτητής και στη συνέχεια να διεκδικήσουν ως ίσοι τα δικαιώματα τους που θα έφταναν μέχρι την αυτοδιάθεση, γιατί όχι και την ένωση με την μητέρα Ελλάδα.
- Επίσης ο ίδιος ο Ενβέρ Χότζα υποσχόταν πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων των Ελλήνων της "νοτίου Αλβανίας" ψελλίζοντας και αυτός κάτι περί αυτοδιάθεσης τους.
- Οι νέοι της εποχής αλλά και οι παλαιότεροι που είχαν υποφέρει από το καθεστώς των μπέηδων και των αγάδων τόσο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όσο και της διακυβέρνησης του Βασιλιά Ζώγκου, παρασύρθηκαν από τις υποσχέσεις της μαρξιστικής θεωρίας.
Παρ' ότι οι αριστερές ιδεολογίες κάνουν λόγο, θεωρητικά, για σεβασμό των εθνικών και άλλων μειονοτήτων, η δικτατορία του προλεταριάτου στην Αλβανία κατασπάραξε κάθε ελεύθερη έκφραση εντός της χώρας.
Το καθεστώς που εγκαθίδρυσε το ΚΚΑ, που αργότερα μετονομάστηκε σε Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, περιόρισε αυθαίρετα τον Ελληνισμό σε μόλις 99 χωριά, στα χωριά του Βούρκου, των Ριζών, της Δρόπολης και του Πωγωνίου.
Αυτό σήμαινε ότι στις πόλεις του Αργυροκάστρου, του Δελβίνου, των Αγίων Σαράντα, στα χωριά της Χιμάρας, της Πρεμετής, της Κορυτσάς (όπως και μέσα στις ίδιες τις πόλεις), στο Μουρσί, στην Άρτα και το Σβερνέτσι Αυλώνας και σε άλλες ελληνικές εστίες δεν αναγνωριζόταν το δικαίωμα της διδασκαλίας και της χρήσης της ελληνικής γλώσσας.
Πάρα πολλοί Έλληνες κατηγορήθηκαν ως πράκτορες της Αθήνας και καταδικάστηκαν σε φυλακίσεις και εξορίες. Το χειρότερο απ' όλα ήταν η οριστική απαγόρευση κάθε θρησκευτικής λατρείας από το 1967, όπου ειδικά για τους Βορειοηπειρώτες σαν χριστιανοί ορθόδοξοι σήμαινε προσπάθεια αποκοπής κάθε δεσμού με την μητέρα Ελλάδα.
Η αντίστροφη, τόσο για αυτό όσο και όλα τα κομουνιστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης άρχισε στις 9 Νοεμβρίου του 1989, με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Όμως το πολυετές χοτζικό τυραννικό καθεστώς που κατέρρευσε οριστικά δύο χρόνια αργότερα, το 1991, άπλωσε πολύ βαθιά τις ρίζες του και έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην βορειοηπειρωτική κοινότητα, που όπως φαίνεται θα χρειαστούν κι άλλες δεκαετίες για να εξαλειφθούν παντελώς.
Τέλος με αφορμή τη σημερινή θλιβερή επέτειο να ευχηθούμε υπέρ της ανάπαυσης των ψυχών όσων συμπατριωτών μας έχασαν τη ζωή τους από το απάνθρωπο καθεστώς στη διάρκεια των 45 χρόνων, με εκτελέσεις, βασανιστήρια, κακουχίες στις εξορίες ή πάνω στα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα των συνόρων και με πνιγμό μέσα στη θάλασσα, στην προσπάθεια τους να δραπετεύσουν προς την Ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου